
Mediacja rodzinna to taki sposób, żeby rodzice czy bliscy mogli porozmawiać i dojść do porozumienia bez wchodzenia w długie, stresujące sprawy sądowe. Mediator nie wydaje wyroku tylko pomaga ludziom ze sobą rozmawiać i szukać rozwiązań, które będą dobre dla wszystkich, a zwłaszcza dla dzieci.
Dzięki temu rozmowy są spokojniejsze, szybciej udaje się dojść do porozumienia, a dzieci nie muszą patrzeć na ciągłe kłótnie. Oczywiście czasem pojawiają się trudności – ktoś nie chce współpracować, są problemy emocjonalne, nadużywanie alkoholu, zdrady albo po prostu ciężko się dogadać. Mediator stara się wtedy utrzymać rozmowę w ryzach i skupić na tym, co najważniejsze dla dziecka.
W praktyce mediacja rodzinna daje szansę, żeby rozwiązać konflikty spokojniej, nauczyć się współpracy i ochronić dzieci przed stresem, który często pojawia się przy rozwodach czy separacjach.
Omawiam znaczenie mediacji w procesie rozwiązywania konfliktów, rolę mediatora, korzyści płynące z dialogu oraz wpływ tego procesu na dobro dziecka.
Współczesna rodzina coraz częściej mierzy się z konfliktami, które prowadzą do sporów prawnych – rozwodów, ustaleń kontaktów z dziećmi, kwestii alimentacyjnych czy podziału majątku.
Tradycyjny proces sądowy, mimo że konieczny w wielu przypadkach, często pogłębia emocjonalne napięcia i utrudnia budowanie zdrowej komunikacji między stronami.
W tym kontekście mediacja rodzinna staje się realną alternatywą – procesem, który stawia na współpracę i wzajemne zrozumienie zamiast konfrontacji.
Jako mediator rodzinny podchodzę indywidualnie do każdej sprawy. W swojej pracy często spotykam sytuacje wymagające szczególnego wsparcia dla dobra dzieci i odbudowy relacji rodzicielskich.
Istota mediacji rodzinnej
Mediacja rodzinna to dobrowolny, poufny proces, w którym bezstronny mediator pomaga członkom rodziny porozumieć się i wypracować wspólne rozwiązanie.
W przeciwieństwie do sądu, gdzie decyzję podejmuje sędzia, w mediacji to strony same tworzą ugodę, dopasowaną do swojej sytuacji życiowej i emocjonalnej.
Najczęściej mediacja dotyczy:
Mediacja to nie tylko sposób na rozwiązanie konkretnego sporu, na przykład o opiekę nad dziećmi czy podział majątku. To też proces, który uczy jak ze sobą rozmawiać, jak słuchać drugiej strony i brać odpowiedzialność za swoje relacje. Dzięki temu rodzice czy partnerzy uczą się, jak współpracować, wyjść w połowie drogi do porozumienia mimo różnic, wyrażać swoje potrzeby w sposób spokojny.
Innymi słowy, mediacja daje narzędzia, które przydają się nie tylko w trakcie samego konfliktu, ale także w przyszłych sytuacjach życiowych.
Typowe sytuacje w mediacjach – psychologiczny kontekst
Nadużywanie alkoholu
Od kilku lat wspieram rodziny w mediacjach, których celem jest pomoc jednej ze stron w zaprzestaniu nadużywania alkoholu dla dobra dzieci. Nadużywanie alkoholu często uniemożliwia rodzicowi aktywne uczestnictwo w życiu dziecka, co może prowadzić do deficytów w jego rozwoju emocjonalnym, poczucia bezpieczeństwa oraz zdolności do tworzenia zdrowych więzi. Dzieci potrzebują stałego kontaktu z dorosłymi, którzy zapewniają wsparcie emocjonalne, rozmowę i opiekę. Brak takiego kontaktu może prowadzić do lęku, niepewności i trudności w regulacji emocji w przyszłości.
Brak zaangażowania jednego z rodziców
Mediacje często dotyczą rodziców, którzy rzadko uczestniczą w życiu rodziny lub spędzają mało czasu w domu, tłumacząc się zmęczeniem czy brakiem chęci do obowiązków. Dzieci w takiej sytuacji czują się emocjonalnie osamotnione i pozbawione stabilności, co może utrudniać ich rozwój społeczny i emocjonalny. Rodzic, który stara się zastąpić drugiego, łatwo przeciąża się ponad swoje siły, co prowadzi do frustracji i wypalenia.
Kryzys emocjonalny i nadmierny stres
Innym częstym problemem jest nadmierny stres jednego z rodziców, który objawia się nerwowością, nadpobudliwością i wybuchami agresji słownej. Dzieci w takiej sytuacji mogą odczuwać lęk wobec rodzica, poczucie zagrożenia oraz mieć trudności w nauce i koncentracji. W trakcie mediacji często jedna ze stron prosi partnera o rozpoczęcie terapii, aby lepiej radził sobie ze swoimi emocjami. To pozytywnie wpływa nie tylko na jego zdrowie, ale przede wszystkim na dobrostan całej rodziny.
Brak komunikacji i samotność emocjonalna
Mediacje często ujawniają brak umiejętności rozmowy o uczuciach i emocjach, co prowadzi do emocjonalnej samotności jednej ze stron. Partnerzy komunikują się jedynie w sprawach powierzchownych, co ogranicza możliwość budowania więzi i wzajemnego wsparcia. Często stają się dla siebie bardziej współlokatorami niż partnerami łączącymi bliskie relacje. Z psychologicznego punktu widzenia brak intymnej i emocjonalnej komunikacji osłabia więź, zmniejsza poczucie bezpieczeństwa i sprzyja kumulacji konfliktów. Słaba więź emocjonalna może prowadzić do tego, że jeden z partnerów zaczyna rozważać rozwód jako rozwiązanie sytuacji.
Zdrady i romanse
Zdrady i romanse to jedne z najtrudniejszych doświadczeń w związku. Mogą wywołać głęboki kryzys zaufania, ból i poczucie zagrożenia dla relacji. Jednocześnie, jeśli obie strony są gotowe na dojrzałą pracę nad sobą i nad związkiem, zdrada może stać się okazją do odbudowy więzi. Małżeństwa, które potrafią przepracować zdradę, często tworzą nowe zasady funkcjonowania i osiągają głębsze zaangażowanie. Refleksja nad własnymi błędami i dojrzałość emocjonalna pozwalają im wzmacniać relację, zamiast powtarzać wcześniejsze schematy, a ich więź staje się mocniejsza i bardziej świadoma.
Ukończyłam studia podyplomowe z zakresu mediacji i negocjacji, które umożliwiły mi pogłębienie wiedzy teoretycznej i praktycznej w tym obszarze.
Od pięciu lat prowadzę mediacje rodzinne, partnerskie i małżeńskie, obejmujące szerokie spektrum sytuacji konfliktowych, w tym m.in.:
Takie rozmowy często stają się początkiem nowej jakości relacji rodzinnych opartych na akceptacji, empatii i chęci wspólnego poszukiwania rozwiązań zamiast wzajemnego obwiniania.
W trakcie pracy wspieram strony w rozpoznawaniu źródeł konfliktu i towarzyszących emocji. Pomagam w konstruktywnym wyrażaniu potrzeb i granic, a także ułatwiam ustalanie realnych zasad funkcjonowania w domu, kierując uwagę uczestników na dobro rodziny i ochronę dzieci. W sytuacjach wymagających pogłębionej pomocy wskazuję możliwość skorzystania z terapii indywidualnej, rodzinnej lub udziału w grupach wsparcia, co często stanowi ważny krok w procesie trwałej zmiany i odbudowy relacji.
Rodziny patchworkowe często zmagają się z poczuciem braku przynależności, rywalizacją emocjonalną i trudnościami w ustalaniu granic między członkami nowego układu rodzinnego. Dziecko może odczuwać lojalnościowy konflikt między rodzicem biologicznym a jego nowym partnerem, co prowadzi do napięcia, wycofania emocjonalnego lub prób zadowolenia wszystkich kosztem własnych potrzeb.
Dlaczego warto wybrać mediację zamiast sądu?
Rola mediatora
Mediator nie jest sędzią ani adwokatem którejkolwiek ze stron. Jako psycholog mediator pełnię rolę przewodnika w procesie rozmowy, wspierając strony w konstruktywnym komunikowaniu się i zrozumieniu swoich potrzeb oraz emocji. Moim zadaniem jest stworzenie bezpiecznej przestrzeni do rozmowy, zadawanie pytań, które pomagają zrozumieć punkt widzenia drugiej osoby, a także wspieranie stron w wypracowaniu porozumienia, które uwzględnia dobro całej rodziny, w tym dzieci.
Dobry mediator psycholog powinien:
Psycholog mediator nie tylko ułatwia rozmowę, ale także pomaga stronom lepiej zrozumieć siebie i partnera, co zwiększa szanse na trwałe rozwiązanie konfliktu i poprawę relacji rodzinnych.
Mediacja a dobro dziecka
W każdej sprawie rodzinnej dobro dziecka powinno być wartością nadrzędną.
Dzięki mediacji rodzice mają szansę wspólnie opracować rozwiązania najlepiej odpowiadające potrzebom dziecka – bez rywalizacji i wzajemnych oskarżeń.
Dziecko, które może spędzać czas z obojgiem rodziców, buduje silną i bezpieczną więź emocjonalną. Taka więź pomaga mu lepiej rozumieć własne uczucia, łatwiej nawiązywać przyjaźnie i radzić sobie ze stresem.
Kiedy mediacja może nie być skuteczna
Nie każda sytuacja nadaje się do mediacji. Proces może okazać się nieskuteczny, gdy:
W takich przypadkach mediacja może zostać przerwana, a strony powinny otrzymać odpowiednie wsparcie prawne lub terapeutyczne.
Podstawy prawne mediacji rodzinnej w Polsce
Mediacja w polskim systemie prawnym została uregulowana w Kodeksie postępowania cywilnego (art. 183¹–183¹⁵ KPC)¹.
Zgodnie z przepisami, sąd może skierować strony do mediacji na każdym etapie postępowania, a zawarta ugoda – po zatwierdzeniu przez sąd – ma moc ugody sądowej.
Podstawy mediacji rodzinnej wynikają także z:
Zgodnie z zasadami etyki mediatora⁴, jego postawa powinna opierać się na neutralności, empatii, dyskrecji i poszanowaniu autonomii stron.
Badania prowadzone przez Ministerstwo Sprawiedliwości wskazują, że ponad 60% mediacji rodzinnych kończy się zawarciem ugody⁵.
Bibliografia
